Deze amateurfilmers deinzen niet terug voor een groot publiek

Artikel uit het Brabants Dagblad dd 19 april 2024 door Jaap van der Doelen, foto van Jeroen Appels/Van Assendelft

OSS - In wijkcentrum de Hille in Oss vindt zondag 21 april de Brabantse Filmmanifestatie voor amateurfilmers plaats. Maar wat zijn amateurfilms eigenlijk, en waarom zouden die een breed publiek juist moeten boeien?

Voor de meeste kijkers betekenen reclamefilms in het beste geval een moment om wat drinken te pakken, en in het slechtste een bron van ergernis. Ossenaar Tini Schuurmans is echter zo gek van film, dat hij zelfs bewonderend naar de montage van reclames kijkt. ,,Die moeten in héél korte tijd een compleet verhaal vertellen. Elk beeldje daarin heeft een functie, en zit er iets teveel in, moet het eruit”, weet de 63-jarige filmliefhebber. ,,Dat maakt het interessant om ze te bekijken.”

Niet-professionele filmers

De secretaris van Osse filmclub OASE analyseert de manier waarop reclamemakers dat doen graag, maar het soort films dat de leden ervan zelf maken is alles behalve commercieel. De Osse Amateur Smalfilm Enthousiasten maken documentaires, reportages, natuurfilms en zelfs korte speelfilms. En het woord ‘amateur’ in de naam die ze sinds hun oprichting in 1966 dragen, zegt niets over het niveau daarvan, zo beklemtoont Schuurmans. ,,Je kan eigenlijk beter zeggen niet-professionele filmers. De films hebben geen commerciële inslag.”

Zondag organiseren zij in wijkcentrum de Hille in Oss een festival waarbij mensen met dezelfde hobby uit heel Brabant meedingen om prijzen voor de beste film, en om nominaties voor het jaarlijkse Nova Film Festival in Zeist. Filmmakers bekijken er elkaars werk en vergroten hun netwerk. Want een film maak je ook als niet-professional niet alleen.

Valkuilen voor filmers

,,De eerste keer dat ik binnenstapte bij de filmclub dacht ik ‘wat doe ik hier?’”, verklapt penningmeester Mila Demmers. ,,Ik dacht dat ik al kon filmen. Later kom je erachter dat dat helemaal niet zo is. Je kent de aan- en uitknop op je camera, maar het is veel meer dan dat. Je moet je in de ogen van de kijker kunnen verplaatsen; hoe ziet die wat je vertellen wil?”

En omdat de verhalen die de niet-professionele filmers willen vertellen geen geld op hoeven te leveren, kunnen ze hun tijd ook in bijzondere projecten steken. Die kunnen voor veel mensen interessant zijn, of ze nu commercieel rendabel zijn of niet. Vorig jaar overleden clublid Theo Hooymans werkte bijvoorbeeld jarenlang aan de restauratie van een klassieke auto. ,,Hij was zelf ook autohersteller van beroep. Maar dit was een hobbyproject van hem samen met zijn broer. Ze hebben er 25 jaar over gedaan, en dat hele proces gefilmd”, vertelt Tini.

,,Dat hij er zoveel van wist was ook meteen zijn valkuil”, herinnert de secretaris zich. ,,Hij wilde heel uitgebreid laten zien hoe dat proces verliep. Terwijl je als publiek, wanneer je iemand drie klappen ziet geven om wat uit te deuken, wel gelooft dat het er in totaal een stuk of twintig geweest zijn. We hebben hem met tips voor de montage kunnen helpen de film voor een groter publiek interessant te maken. En dat heeft een heel mooi resultaat opgeleverd.”

Spiegelen

Ook in technieken wat betreft montage maken de leden elkaar wegwijs. Zo maakte de club een film over de Osse struikelstenen met behulp van een greenscreen; groen doek waarin een ander beeld te monteren is. ,,Daarvoor stond iemand van rechts naar links. Vervolgens vonden we de perfecte achtergrond, maar die liep van links naar rechts”, aldus voorzitter Henri. ,,Gelukkig heb je de mogelijkheid om zo’n beeld te spiegelen. Dan staat die persoon ineens perfect in de achtergrond.”

,,Tenzij diegene tekst op zijn shirt heeft staan”, vult Tini aan, met een bulderende lach vol herkenning van alledrie als gevolg.